ساخت و بافت زبان در فرهنگ ايراني همچون قاليچه دست بافي است که بهره گيري از شعر و تمثيل و کنايه، نه تنها موجب پيچيده شدن آن نمي گردد که به زيبايي و تاثير آن مي افزايد. گنجينه سخن مجموعه اي از جملات شيوا  ابيات و ضرب المثل هايي است که ريشه در ادبيات غني فارسي و ساير کشورها دارد و از آنجا که سخن دُر گران بهاست اين گنجينه نه براي اطناب سخن که براي گزيده‌گويي و تکريم اين هنر فراهم مي‌آيد.

خوشبختانه ادبيات و فرهنگ ايراني-اسلامي مملو از عباراتي است که بر اهميت سخن گفتن و در بياني بهتر تکريم گزيده گويي تاکيد کرده است. هرچند که با ريشه يابي اين دعوت به سکوت به رگه هايي از ترس و محافظه کاري منتج از شرايط تاريخي تمدن ايراني مي رسيم، اما راز بقا و جاودانه ماندن آن در کشاکش روزگار نيز مي باشد.